بسیاری از آثار مهم موسیقی کلاسیک ایرانی، خواه به شکل تک قطعه خواه به شکل آلبوم یا اجرا، زمانی منتشر شدند که گفتگوی انتقادی و تحلیلی درباره‌ی آثار منفرد موسیقی در فضای عمومی چندان رواجی نداشت. نه نوشته‌ی چندان درخوری درباره‌ی کیفیت و ویژگی آنها از زمان خلقشان باقی است و نه از گفتگوهای انتقادی احتمالی موسیقی‌دانان درباره‌ی آنها به دلیل فرّاری تاریخ شفاهی ردّ و نشانی مانده است. از این گذشته، حتا اگر اسناد شفاهی و مکتوب از زمان خلق و انتشار این آثار هم موجود بود نگاه دوباره و چندباره به این آثار ضروری می‌نمود. آثار برجسته، بخش اعظم ارزش‌شان را از رهایی از قید تاریخ مصرف می‌گیرند. از همین رو شایسته است در هر دوره‌ای از نو به سراغ چنین آثاری برویم و از جنبه‌ها و با نگاه‌های گوناگون آنها را بکاویم زیرا این‌چنین آثاری همواره چیزی تازه برای دریافتن در خود دارند. سلسله کارگاه‌های «واکاوی آثار موسیقی کلاسیک ایران» همین هدف را دنبال می‌کند. یعنی تلاشی است برای بازخوانی امروزی بعضی آثار مرجع موسیقی کلاسیک ایرانی.

نی نوا، حسین علیزاده، تکنوازی جمشید عندلیبی

کم‌تر اثر ارکستری‌ بی‌کلامی را می‌شناسیم که در تاریخ موسیقی کلاسیک ایرانی، ولو به یاری وسایل ارتباط جمعی دولتی، چنین در میان عامه‌ی مردم شنیده شده باشد. اما آیا نی‌نوای حسین علیزاده تنها به این دلیل که در برهه‌ای خاص از تاریخ معاصر ما بسیار شنیده شده، تا این اندازه ارج کسب کرده است؟ یا ارتباطش با ویژگی‌های اجتماعی-سیاسی زمانه‌ی خودش باعث چنین جایگاهی برای آن شده است؟ نقش کیفیت موسیقایی‌ این اثر و جایی که در تاریخ موسیقی دارد در این میان چیست؟ نی نوا چگونه اثری است و چه ارتباطی با آثار پیش و پس از خود دارد؟پاسخ به این اینها و پرسش‌های دیگری درباره‌ی اثر در بستری از تحلیل‌های موسیقایی موضوع کارگاه نخست از سلسله کارگاه‌های «واکاوی آثار موسیقی کلاسیک ایران» را تشکیل می‌دهد

آروین صداقت کیش

آروین صداقت‌کیش (تهران ۱۳۵۳)، مؤلف، پژوهشگر و منتقد موسیقی نویسنده‌ی مقالات متعدد به زبان فارسی و انگلیسی است. او عضو شورای نویسندگان یا مشاور علمی چندین نشریه‌ی تخصصی و پژوهشی درزمینه‌ی هنر و موسیقی ازجمله فرهنگ و آهنگ، گفتگوی هارمونیک، آیینه‌ی خیال، کتاب سال شیدا، دوفصلنامه‌ی پژوهشی مهرگانی و فصلنامه‌ی تخصصی زنگار بوده و همچنین با دیگر نشریه‌های تخصصی یا پژوهشی حوزه‌ی موسیقی و موسیقی‌شناسی همچون هنر موسیقی، گزارش موسیقی و فصلنامه‌ی ماهور همکاری مستمر دارد. علاوه بر مجلات، وی در کنفرانس‌های داخلی و خارجی متعددی نیز شرکت داشته و به سخنرانی و ارائه‌ی مقالاتی در زمینه‎‌های مطالعاتی خویش پرداخته است. از او تاکنون کتابی با عنوان «درس‌گفتارهای نقد موسیقی» منتشر شده که درس‌نامه‌ی یک ترم تدریس در «کارگاه آشنایی با نقد موسیقی» در سال ۱۳۹۱ و ۱۳۹۲ است. وی همچنین داور یا عضو کمیته‌ی علمی رویدادها یا رقابت‌های متعددی مانند «جشنواره‌ی وبلاگ‌ها و وب‌سایت‌های موسیقی ایران» (سه دوره)، «کتاب سال خانه‌ی موسیقی» (دو دوره) و SIMF 2018 بوده است. عمده حوزه‌های مطالعاتی و کار فکری او را نقد موسیقی و فلسفه‌ی نقد معاصر، نظریه‌ی موسیقی، تجزیه‌وتحلیل موسیقی با گرایش به موسیقی کلاسیک ایرانی معاصر (سده‌ی ۱۴) و موسیقی کلاسیک آوانگارد غربی (سده‌ی ۲۱-۲۰) و مسائل فرهنگی-اجتماعی-تاریخی پیوسته با آنها تشکیل می‌دهد.