در سال ۱۳۵۴ گروهی با نام شيدا به سرپرستی استاد محمدرضا لطفی در راديو تاسيس گرديد. با گذشت زمان و اضافه شدن هنرمندان ديگری به آن گروه از بطن گروه شيدا گروه ديگری به نام گروه عارف تشکيل شد. اين دو گروه فعاليت خود را در راديو و تلويزيون ادامه مي دادند تا اينکه  واقعه  ۱۷ شهريور ۱۳۵۷ به وقوع پيوست و گروههای  شيدا و عارف  به نشانه اعتراض از ادامه فعاليت خود در راديو استعفا دادند و مستقلاً در محل ديگری کانونی را پايه ريزی کردند که چاووش نامگذاری شد. هدف کانون چاووش اجرای موسيقی سنتی، آموزش و جذب استعدادهای جوان برای پيشبرد کار موسيقی بود. در طول سالهای  فعاليت خود نيز کارهای ارزنده ايی به صورت کاست و اجرای زنده در اختيار علاقمندان قرار گرفت. با سفر سرپرستان  گروه چاووش به  خارج از ايران ، کانون چاووش به مکتب خانه ميرزا عبدالله تغيير يافت و با مراجعه آقای عليزاده کانون چاووش تعطيل و به شرکت  ماهور تحويل  و تبديل شد. سال ۱۳۷۶ استاد زيدالله طلوعی که خود از  موسسین گروه شيدا  و مدرسين کانون چاووش  بود مجدداً  کانون چاووش را راه اندازی کرد و با استفاده از  هنرمندان مجرب موسيقی در راستای همان اهداف اوليه به آموزش و پژوهش موسيقی مشغول گرديد.