در سال ۱۳۵۴ گروهی با نام شيدا به سرپرستی استاد محمدرضا لطفی در راديو تاسيس گرديد. با گذشت زمان و اضافه شدن هنرمندان ديگری به آن گروه از بطن گروه شيدا گروه ديگری به نام گروه عارف تشکيل شد. اين دو گروه فعاليت خود را در راديو و تلويزيون ادامه مي دادند تا اينکه واقعه ۱۷ شهريور ۱۳۵۷ به وقوع پيوست و گروههای شيدا و عارف به نشانه اعتراض از ادامه فعاليت خود در راديو استعفا دادند و مستقلاً در محل ديگری کانونی را پايه ريزی کردند که چاووش نامگذاری شد.
هدف کانون چاووش اجرای موسيقی سنتی، آموزش و جذب استعدادهای جوان برای پيشبرد کار موسيقی بود. در طول سالهای فعاليت خود نيز کارهای ارزنده ايی به صورت کاست و اجرای زنده در اختيار علاقمندان قرار گرفت. با سفر سرپرستان گروه چاووش به خارج از ايران ، کانون چاووش به مکتب خانه ميرزا عبدالله تغيير يافت و با مراجعه آقای عليزاده کانون چاووش تعطيل و به شرکت ماهور تحويل و تبديل شد.
سال ۱۳۷۶ استاد زيدالله طلوعی که خود از موسسین گروه شيدا و مدرسين کانون چاووش بود مجدداً کانون چاووش را راه اندازی کرد و با استفاده از هنرمندان مجرب موسيقی در راستای همان اهداف اوليه به آموزش و پژوهش موسيقی مشغول گرديد.
